Vaskrsli Draža

Ta historijska sramota, ravna neonacističkim težnjama da vaskrsnu Hitler ili Gebels, pokazuje da dio srbijanskog društva naprosto nema snage da izađe iz okova davno začetog zla. Priča je to o dvije Srbije koja se već decenijama prelama našim životima. Od Stambolića i Miloševića, preko Đinđića i Koštunice, Jovanovića i Tadića, pa do Vučića i Nikolića, građani BiH nadali su se da će tamo preko Drine pobijediti dobro. I uglavnom nije.

Dok premijer Vučić šalje pomirujuće izjave, govori o suživotu koji nema alternativu, o potrebi gledanja u budućnost, predsjednik Srbije Tomislav Nikolić preko svog savjetnika Olivera Antića učinio je baš sve da Dražina presuda iz 1946. bude poništena i da mu budu “vraćena građanska prava”.

Pričao mi je ratni komandant Pofalićke brigade Habib Idrizović da mu je prilikom jednog lovačkog susreta s Ratkom Mladićem u osvit agresije na BiH taj ratni zločinac kazao da će se uskoro “pričati istina o Čiči”. I pričala se kroz potoke krvi i genocid u Srebrenici, Prijedoru, Višegradu… Baš kao što su pod Dražinom zastavom četrdesetih ubijani Bošnjaci, ali i drugi koji mu nisu bili po volji.

Upravo zbog toga rehabilitacija odavno mrtvog Mihailovića zlokobna je poruka.
Ne slučajno, posebno smo na to osjetljivi mi u BiH, koja je obnovila svoju državnost, a može i opstati samo na antifašističkim temeljima. Srbijanski historičar Milivoj Bešlin  ispravno je primijetio da je rehabilitacija došla da bi se rehabilitirala ideologija koja je bila u temelju četničkog pokreta, to jest nacionalizam, te da bi se “nacionalizam rasteretio stigme zbog zločina koji su počinjeni tokom Drugog svetskog rata i zbog kolaboracije”.

Hoće li rehabilitirani zločinci nadahnuti neke nove koljače na Balkanu, koji je ionako “tinjajuća vatra”, ovisi o broju onih u Srbiji koji mogu shvatiti sav užas takvog puta. Baš zbog vaskrslog Draže i mi u BiH se moramo obračunati s fašizmom, ma iz čijih redova on dolazio.

autor: Faruk Vele, Dnevni avaz