Avdić: Srpski nacizam, šta je to?

Vrijeme u kojem živimo je vrijeme crtanje novih geo-političkih karata i mjerenja snaga velikih sila.U političkom smislu, dolazi do jačanja desnih snaga. Francuski istoričar Žak Žilijar je, na primjeru analize ratova devedesetih godina na prostoru Jugoslavije, napisao knjigu „Fašizam koji nadire“.Ta me knjiga potakla da se počnem baviti srpskim nacizmom.

Percepcija nacizma na ovim prostorima je vizuelna.To je njemački vojnik sa šljemom i šmajserom i konc-logori.Zar Nedićeva Srbija i Pavelićeva Hrvatska nisu imali konc-logore, etničko čišćenje, holokaust nad Jevrejima, zar nisu počinili genocid, kulturocid…Dakle, Srbija i Hrvatska su od početka do kraja 2.svjetskog rata bile ustrojene kao nacističke države.

Kad govorimo o nacizmu onda govorimo o najstrašnijim zločinima prema drugom i drugačijem.Ali,mala i nikakva pažnja se ne posvećuje kako se jedan dio naroda pretvori u poklonike najvećeg anticivilizacijskog režima?Pitanje je Kako se rađa i raste srpski nacizam.

Za bolje razumijevanje istorijskih fašističkih i nacističkih, dakle, vancivilizacijskih ekskurzija srpske države ili nekih njenih resursa, praktičan je,kao kategorijalni i misaoni priručnik, kratki esej “Fašizam-zlo u 10 ta-čaka”6, italijanskog pisca, filozofa i estetičara, Umberta Eka (1932-2016).Centralne tačke u tom sjajnom eseju su : „Prvo obilježje fašizma je kult tradicije… Nepovjerenje prema svijetu intelekta je bio simptom fašizma…Za fašizamje neslaganje izdaja. Fašizam raste i traži podršku i nsoštrsvs prirodni strah od različitog…Fašizam je nastao iz individualne ili socijalne frustracije…Jedna nacija dolazi do svog identiteta samo preko svojih neprijatelja.Stoga, u korijenima fašističke psihologije, lezi opsesija zavjerom. Zavjera,takođe, mora doći iznutra…Fašističke vlade osuđene su na to da gube ratove jer su nesposobne da ispravno procijene neprijatelja…U fašizmu ne postoji borba za život,naprotiv, život se živi samo zbog borbe…Takovo“konačno rješenje“implicira jedno razdoblje mira,novo zlatno doba,što proivrječi načelu neprestaog rata…preziranje slabijih…Svaki građanin pripada najboljem narodu na svijetu,najbolji građani su ćlanovi stranke,svaki građanin može ili bi trebao da pristupi stranci…Vođa zna da njegova moć nije demokratski prenijeta na njega nego nasilno osovojena i njemu je potpuno jasno da njegova snaga proizilazi iz slabosti masa,koje su tako slabe da trebaju i zaslužuju vođu…Za fašizam individue kao individue nema nikakva prava , dok je narod,naprotiv, shvaćen kao kvalitet,kao monolitniu entitet koji izražava azajedničku volju…Kako veliki kvantitet ljudi ne može imati nikakvu zajedničku volju,vođa se predstavlja kao njen tumač…Gdje god neki političar dovodi u pitanje legitimnost parlamenta zato što on ne izražava više volju-naroda,smrdi na fašizam…Svi nacistički ili fašistički školski udžbenici poslužili su se osiromašnim vokabularom i elementarnom sintaksom kako bi u klici zatrli instrumente kompleksnog i kritičkog mišljenja…Fašizam je još uvijek oko nas,ponekad neugledno obučen…Fašizam se može vratiti i pod najnevinijom maskom.Naša je dužnost da ga razotkrijemo i da upremo prstom na svaki od njegovih primjera svakog dana,na svakom mjestu na svijetu…“.

Sjemena zla na poljima istorije Srbije nisu samonikla. Srbija se u pisanju svoje istorije oslanjala na mitove, na tradiciju njegovanja usmene književnosti, na narodne epske pjesme koje su pjevane uz gusle. Tako je najveći srpski epski pjesnik, Filip Višnjić7, koji je u desetoj godini života izgubio vid, postao najveći srpski istoričar 19-tog vijeka!Istorija stihovana u desetercu, stvorla je i Kosovski mit i mit o Dušanovom velikom carstvu srednjevjekovne Srbije. Tako su srpska istorija i srpska država od svog početka fundirane na epu a ne činjenicama!

Kosovski mit,nastao u 19.vijeku, je dio kulturne baštine kod Srba ali i jezgro njihovog rigidnog nacionalizma – fašizma i nacizma, nastalog na temelju poraza srpske vojske u bitci na Kosovu Polju 1389. godine. Zanimljivo, ni u jednom turskom istorijskom izvoru ne postoji ta bitka! I veliki svjetski pisac, MiroslavKrleža je smatrao da ta bitka nije nikad valjano proučavana te imamo: “Mitistorije sazdan na neistinama!” Dok istoričarka prof.dr. Latinka Perović ističe i ovaj aspekt: “Kosovski mit je dio povijesne svijesti, ali njegova funkcionalizacije, koja istorijskom sjećanju daje Kosovo kao oblast “u koju se jednog dana treba vratiti” vodila je i vodi u sukobe u odnosima Srba i Albanaca”.

“Kosovski mit“ je ifikcija i samoobmana u svim velikosrpskim osvajanjima, i opravdanje za zločine počinjene u njegovo ime. U toj samoobmani se i zločin smatra opravdanim i poželjnim jer se čini u ime viših ciljeva, u ime “nebeske Srbije“. “Takođe, Kosovo za intelektualnu elitu u Srbiji nikada nije podrazumijevalo njegove stanovnike, već samo teritoriju, imaginarnu teritoriju istrgnutu iz vremena, istrgnutu iz realnosti. Kao neko polje bez ljudi, u 1389. godini“. Ponavljamo činjenice da srpski narod gaji imaginarnu sliku da je “nebeski narod” jer je knezu Lazaru, koji je bio na čelu srpske vojske u Kosovskoj bitci, ponuđeno “da bira između zemaljskog i nebeskog carstva“.Izabrao je ”carstvo nebesko”, to jest vezu sa Bogom umjesto sa svijetom.Otuda Srbi sebe smatraju nebeskim narodom. Mit o Kosovu se nikako neuklapa u istorijske činjenice. Tim gore po činjenice! Život je išao drumom,a mitologija šumom. Zato, prihvatajući mitologiju kao učiteljicu života, a ne istoriju, srpska je država vodila mitsku politiku u realno vrijeme, zatosrpska država ni danas nema istorijski već mitološki fundament u kojemegzistira i Dušanovo carstvo! To znači i da Srbija još ne zna gdje su jojgranice!“Srbi nisu ni “tragičan narod“ ,kako je to formulisao Dobrica Ćosić, niti su “nebeski narod“, nego sasvim “normalno“ društvo, koje su zasjenilii zaveli narcisoidni propovjednici, proroci i političari (kao i mnoga društvaprije njih). Od dva prozora za vrijeme, koji omogućavavaju orjentaciju u sadašnjosti, prozora u prošlost i prozora u budućnost, prvi je zatvorio pogled na ovo drugo“, rekao je njemački istoričar Holm Zundhausen govoreći o svojoj knjizi „Istorija Srbije 19 i 20. vijeka.

Nakon čišćenja nesrba u 19.vijeku dolazi povoljno vrijeme za ostarenje Dušanovog carstva,carstva Velike Srbije.Već 1834.godine ministar u vladi Srbije, Ilija Garašanin piše temeljni vanjsko-politički program“Načertanije“ o načinima teritorijalnog širenja Srbije na sve okolne zemlje pod turskom vlašću.Prilika za teritorijalnu ekspanziju Srbije došla je brzo.

Umorna gospa sa Bosfora,koja je uzmakla pred modernizacijom,postaje ciljem da se Srbija proširi na prostor Osmanskog carstva.Već 1912.godine počinju Balkanski ratovi,borbe za ostavinsku raspravu Osmanskog carstva.

Srbija je,kao članica Balkanskog saveza ,mobilizirala 356.000 vojnika od kojih su 70.000 bili trećepozivci.Toj velikoj vojnoj silii pridružuju se srpska nauka i srpska crkva.Više od 100 sveštenika skida mantije i oblači uniforme.Počinju velika pljačka i veliki zločini.Sveštenici idu u rat sa Parolom :“Sveštenici, anđeli rata!“

Balkanski ratovi protiv Turske, završili su se tako što je u njima ubijeno 120.000 Albanaca! Najveće zločine prema Albancima Kosova učinila je srpska vojska. Vojska, predvođena „sveštenicima,anđelima rata, u Ljumi je napravila zločin genocida kojom prilikom je strijeljala 550 žena,djece i starih ljudi, o čemu je upoznata i evropska javnost.

Tek što su završeni Balkanski ratovi u kojima je Srbija duplo povećala teritoriju,ali i broj neprijatelja,započeo je 1.veliki, ili svjetski rat.U njega Srbija ulazi osokoljena uspjesima u balkanskim ratovima, ekonomski i vojno pripremljena misleći da je i to prilika za teritorijalno proširenje.“Rat je srpska vojska završila na repovima francuske konjice“, rekao je francuski predsjednik vlade Žorž Klemanso reagujući na srpske laži o borbama i falsifikatima o broju poginulih srpskih vojnika i civila tokom rata.

Raspad Austro-ugarskog carstva je bila prilika da se ostvari san o ujedinjenju sjužnih Slovena u jednu državu.BiH,Hrvatska i Slovenija su imale i opciju ostanka u austrijskom carstvu.Dakle,izbor je bio da uđu u državnu zajednicu Srba,Hrvata i Slovenaca.Već u prvim mjesecima zajednička država se gradila kao Velika Srbija koja je u svoje ruke uzela sve poluge vlasti.Ravnopravnost članica kao uvjet njenog stvaranja nije bila ni u tragovima.Kadrovski,stručno,organizacijski iskustveno, Srbija nije bila moćna da vrši vlast nad drugim i drugačijim sem na sili.Dolazi Obznana, ubistva hrvatskih poslanika u Skupštini,zločini nad nesrbiima,progoni i masovna ubojstva Albanaca i Muslimana,samo u Šahovićima su srpski žandarmi učinili zločin mansovnog strijeljanja 550 muslimana a oko 4.000 njih su ,spasavajući život pobjegli u Bosnu i dijelom u Hrvatsku, demonstracije građana i Šestojanuarska diktatura čime Jugoslavija postaje živom samo zahvaljujući sili.U državi diktature i jačanja fašističkih i nacističkih političkih kretanja u Evropi,stvorili su se politički uvjeti za stvaranje i nacističkih stranaka.

Tako 1935.godine Dimitrije Ljotić formira nacističku stranku,vladika Nikolaj Velimirović među sveštenstvom i u javnom prostoru propagira nacizam.U Srpskom kulturnom klubu u Beogradu Vaso Čubrilović 1937.godine predstavlja program Iseljavanje šiptara.Takav nacistički program genocida nad drugim i drugačijim, u to verijeme, nisu imali ni Hitlerovi ideolozi! Snage nacizma jačaju u javnom životu Srbije.Nacizam je rastao i u drugom evropskim državama.

Država koju nisu voljheli njeni građani ni vojnici u aprilu 1941.godine se raspala.Ante Pavelić stvara Nezavisnu državu Hrvatsku a država Srbija postaje njemački saveznik. Podršku stvaranju „novog poretka“,vlastitim potpisom, dali su svi članovi Srpske kakademije nauka i umjetnosti i Srpska crkva sa svim velikodostojnicima.Predsjednik vlade Srbije, general Milan Nedić nastoji gradidi srpsko društvo kao njemačko.On prvi Hitleru saopštava da je Srbija „Judenfrai“.Jedan broj pobijen a jedan protjeran u Aušvic.Vođa „posebnog,srpskog nacizma, Dimitrije Ljotić je glavni u zločinu nad Srbima u Kragujevcu kojom prilikom su njegove jedinice uz pomoć Nijemaca, strijeljali 2.735 građana i djece.Ljotićevci i četnici Draže Mihailovića tokom rata su izvršili genocid nad Muslimanima o čemu je akademik i osnivač Međunarodnog suda pravde, Vladimir Dedijer objavio ogromno djelo „Genocid nad Muslimanima 1941-1945“.Nacistički zločini četnika nad Muslimanima zasnivani su na programu „Homogena Srbija“ Stevana Moljevića a koji je prihvatio i sprovodio četnički vođa Dražo Mihailovi.

Srpska pravoslavna crkva je nagrađivala je glavni duhovni saučensnik zločina četnika a najveće zločince i ideologe zla je proglašavala za svece.Tako je pop Macola proglašen za sveca jer je žrtve ubijao macolom! Takođe, za sveca je proglašen i Nikolaj Velimirović.

Početkom oktobra 1944.godine kada je sa 50.000 vojnika pod komandom Peke Dapčevića iz Bosne krenulo da oslobodi Beograd, iz njega je otišao zadnji veleposlanik NDH u Srbiji koja je prva dala međunarodno priznjanje NDH.

Samo desetak dana nakon oslobođenja Beograda, prof. Vaso Čubrilović piše novi nacistički dokument „Manjinski problem u novoj Jugoslaviji“.Nakon nekoliko mjeseci prof. Čubrilović postaje ministar poljoprivrede.Sa tog položaja je rukovodio gemocidom nad 400.000 vojvođanskih Nijemaca i Mađara, običnih građana.Masovno iseljavanje.silovanja,sabirne logore,ubistva,oduzimanje imovine,čak i ubistva stotinama djece rukovodile su jedinice srpskih četnika koji su na poziv Tita u decembru 1944.godine prešli u partizane! Oni su u Novoj Jugoslaviji stvarili novi životni prostor za Srbe.Naime, u Vojvodinu su se naselili Srbi i Crnogorci.U to bogatstvo nisu se mogli kolonizirati Muslimani,Hrvati ili ,nedaj bože, siromašni Albanci.Vasa Čubrilović se mogao vratiti sa mjesta ministra poljoprivrede,jer je posao velikosrpske kolonizacije završen, na staro mjesto profesora istorije na Filozofskom fakultetu.

Srpski nacizam na način etničkog čišćenja i uskraćenjem normalnih uslova za život, nastavljen je nakon 2.svjetskog rata pritiscima za iseljavanje Albanaca sa Kosova i Muslimana Sandžaka.Posebna uloga u tome je imala tajna služba pod rukovodstvom Aleksandra Rankovića koja je vršila teror nad ljudima,lažno ih optuživala.Tako je do 1965.godine iseljeno u Tursku i druge zemlje 150 000 Albanaca i Muslimana.Taj proces iseljkavanja je bio pod velom tajne.

Srpski nacionalisti nisu bili zadovoljni Ustavom SFRJ iz 1974.godine smatrajući ga štetnim za Srbiju i njen razvoj.Tražili su centralizaciju i ukidanje autonomnih pokrajina.Nezadovoljstvo i je izraženo u Memoradndumu SANU objavljenom 1986.godine.Bio je to poziv na rat, na rušenje Jugoslavije.U atmosferi općeg nezadovoljstva i nacionalizma,raspada se 14.kongres SKJ.Na političkoj sceni se javlja Slobodan Milošević koji militarizuje načela Memoranduma.On je na čelu natibirokratske revolucije koja je bila, ustvari, nacional-socijačistički pokret kada je cijela Srbija bila „Minhenska pivnica“. U 1990.godini Srbija izlazi iz Jugoslavije jer je proglasila supremaciju svog ustava nad Saveznim ,Miloševićeve horde ruše politička rukovodstva pokrajina i Crne Gore.Uz Miloševića staje Srpska pravoslavna crkva i postaje jajvažniji politiački faktor a Srbija postaje vjerska država.Ma talasu općeg nezadovoljstva propagira se Velika Srbija, nacističke političke stranke imaju vodeću ulogu.Govorom na Gatimestanu Milopšević poziva na rat.Dakle,uz pomoć SPC i nošenja mošti cara Lazara,nacističkih političkih snaga i neviđenu medijsku podršku ogroman brog građana se pretvara u masu, u obožavaoc kulta MiIoševića i njegovih ideja.Crkva i radikali crtaju granice Srbije na liniji Karlovac-Karlobag-Virovitica.Jna je već stavila četničke kokarde.Narod Srbije u velikom broju prima kao svoj cilj Veliku Srbiju.Narod postaje masa, a masa ne misli.Za nju misli vođa.Srpski nacisti postaju najvažniji dio vlasti.Oni za sebe formiraju posebne vojne jedinice za zločine u Hrvatskoj, BiH i Kosovu.

Rezultati srpskog nacizma pod vođstvom Miloševića su katarstrofalni.U agresiji srpskih falangi, 1992-2000.gdina,protiv Slovenije,Hrvatske, BiH i Kosova su milioni raseljenih,stotine hiljada ubijenih i ranjenih,razrušena privreda,srušene stotine džamija,srušeni gradovi,uništena kulturna dobra,spomenici,čak, i groblja, bibblioteke zapaljene, srušeni kulturni sppmenici…srušen je jedan način života.Zločini za Veliku Srbiju doveli su do raspada i uništenja jedne pristojne zemlje.

Više od 1200 godina zatvora za srpske fašiste izrečene u Hagu i pred domaćim sudovima su male kazne za počinjene zločine sve do genocida,nisu nikakva kazna.Čaka, ni napomena da svaki trag nacizma treba uništiti.Međutim, srpski nacizam „koji nije kopija njemačkog“ kako u „Filozofiji palanke“ Radomir Konstantinović piše u zadnjem poglavlju „Srpski nacizam“.Srpski nacizam je plod palanačkog duha koji se veže kosovski mit, što mu daje na trajnosti ali ne poriče nikom drugom da bude nacista.Njegova trajnost je vezana i za kosovski mit i dok on traje kao podloga srpske države za novi životni prostor,trajaće i opasnost za novi nacizam.S druge strane golema je uloga Srpske pravoslavne crkve i njenog etnofiletizma kojim je interes nacije važniji od ideje crkve.Zato SPC za svece proglašava i zločince.Zločin u ime nacije za SPC nije zločin.Naprotiv.Osuđeni ratni zločinci su u Srbiji junaci,moralne veličine ekoji služe za primjer mladim generacijama.

Žilavost srpskog nacizma se manifestira zadnjih desetljeća kroz Srpsku naprednu stranku koja je naciaonal-socijačlistička stranka sa svim obilježjima nacizma koji se vodi pod kodnim imenom Srpski svet.Uz ogromnu medijsku mašineriju, SPC kao najjaču političku stranku,državne organe i institucije odgroman broj ,oko 800.000 članova nacional-socijalista, pretvoreno je u masu za koji misli i odlučuje vođa.Zamislite, Srbija na putu za Evropsku uniju otvara muzej ratnog zločinca Draže Mihailovića.Već ranije je zakonski izjednačila četnike i partizane.Sad se sprema reafirmacija istorijske uloge zločinaca-Dimitrija Ljotića i generala Milana Nedića,predsjednia Vlade nacističke Srbije !Osuđeni ratni zločinci predaju u školama i vojnim akademijama…Vođa srpskih nacional-socijalista kroz Srpski svet reafirmiše ideju Velike Srbije.Na tome posebno radi velika ekipa stručnjaka na čelu sa pšotpredsjednikom vlade , Aleksandrom Vulinom.Prva na udaru je BiH,odnosno odvajanje entiteta RS i priključenje Srbiji.O tome se saboruje na obje strane Drine.Sistematski srpski nacisti rade na onemogućavanju osnovnih državnih institucija,organa,agencija…samo da bi je pokazali nemogućom.Maravno,upotreba laži je osnovni instrument Srpskog sveta koji tvrdi da su „sudstski Srbi“ ugroženi u entitetu RS u kojem imaju apsolutnu vlast!

Naravno, uz politiku neonacizma ide i „nauka“.Srpska akademija nauka je napisala „Memorandum 2“, ili kako onemogućiti državu BiH da funkcioniše.Sve nade su uprte u novi međunarodni poredak u kojima bi se stvorio prostor za potpuno uništenje države BiH.Vojnici Srbije proučavaju našu geografiju!

Ekrem Avdić, Uvodno izlaganje na sesiji Kruga 99, 23.2.2025.godine