Rušenjem ustavnog poretka BiH 1992. godine stvorena je paradržava RS

 

Mr.sc. Muhamed S. Mujkić, uvodno izlaganje

U okviru teme današnjeg eminentnog skupa Kruga 99 naslovljenom: „Rušenjem ustavnog poretka BiH 1992. godine stvorena je paradržava RS“, bitno je napomenuti da je Dejtonskim sporazumom prestala je da postoji paradržava RS, a priznat kontinuitet države BiH, koja se sastoji od dva entiteta. Ta činjenica je, dakle potvrđena međunarodnim dokumentom – Dejtonskim mirovnim sporazumom potpisanim 14. decembra 1995. godine u Parizu od strane predsjednika RBiH, R Hrvatske i SRJ – Alije Izetbegovića, Franje Tuđmana i Slobodana Miloševića, predstavnika međunarodne zajednice.

Nakon stupanja na snagu Dejtonskog sporazuma posebno aneksa 4 – Ustava BiH, prestala je da postoji paradržava RS a samim tim i njen praznik Dan RS. Slaviti danas taj ratni praznik znači slaviti rat, ratne zločine i genocid nad Bošnjacima koji su počinjeni u ime te paradržavne tvorevine. Tvrdnje da je RS nastala prije početka rata nisu tačne/istinite jer je realizacija projekta rušenja ustavnog poretka i osvajanje teritorija BiH počela u septembru 1991. godine protivustavnim aktivnostima srpskih poslanika državnog parlamenta BiH, koji su u najvećem broju bili članovi SDS-a. Glavni ciljevi projekta srpskih nacionalista bili su: rušenje ustavnog poretka države BiH, masovni progoni Bošnjaka, okupacija preko 60% državne teritorije BiH, stvaranje SAO i srpskih opština odnosno prve srpske države preko Drine- Srpske republike što je urađeno do kraja 1991.g. i njeno spajanje sa Srbijom, odnosno projektovanim savezom srpskih zemalja. Negiranjem i izjavama aktuelnih „srpskih zvaničnika“ da odbacuju odluku Ustavnog suda BiH i da neće sprovesti odluku najvećeg pravosudnog organa države od 26. novembra 2015. godine, kojom je Dan RS-a proglašen neustavnim, s obavezom tog entiteta da svoj Ustav usaglasi s navedenom odlukom Ustavnog suda BiH – predstavlja nastavak rušenja ustavnog poretka BiH ne samo od Dodika, već od svih potpisnika „Izjave o odbacivanju odluke Ustavnog suda BiH“ potpisane 29.11.2015. godine.

Želim ovom prilikom podsjetiti da su Narodna skupština RS-a i ratni srpski zvaničnici iz 1992.godine: Karadžić, Krajišnik, Koljević…odbacili i odluke Ustavnog suda RBiH o poništavanju:

• „Deklaracije o proglašenju Republike srpskog naroda u BiH od 9.januara 1992.g.;
• Ustava Srpske republike BiH od 28.februara 1992. i
• Opštih akata donesenih na osnovu akata navedenih u prethodnim tačkama.“ (Sl.list RBiH, br.18, od 17.10.1992.)

Da podsjetim, u članu 1. Ustava paradržave RS, utvrđeno je: „Srpska Republika BiH je država srpskog naroda i građana koji u njoj žive.“ A u članu 2. piše: „Teritoriju Republike čine područja autonomnih oblasti, opština i drugih etničkih cjelina, uključujući i područja na kojima je nad srpskim narodom u Drugom svjetskom ratu izvršen zločin genocida.“  Naravno nisu navedena područja u BiH gdje je izvršen navodni genocid nad bosanskim Srbima. Član 3. Ustava paradržave RS: „Republika se nalazi u sastavu savezne države Jugoslavije“. Znači RS se već 9.1./28.2.1992. odcijepila od BiH i priključila nepostojećoj SFRJ koja je bila u raspadu. Ustvari, Srbija je ukidanjem statusa SAP Vojvodine i SAP Kosova (Ustav Rsrbije, 28.9.1990.) izvršila secesiju od SFRJ čime je započet proces njenog raspadanja, a 1991. nezavisnost su proglasile Slovenija i Hrvatska. Vezano za pominjanje u Ustavu RS „zločina genocida nad srpskim narodom“ u BiH, valja podsjetiti da je tokom Drugog svjetskog rata „izvršen genocid nad Muslimanima u BiH“, a ne Srbima, o čemu su 1990.g. knjigu (izdavač „Svjetlost“ Sarajevo) napisala i objavila dva člana SANU – akademici Vladimir Dedijer i Antun Miletić. Genocid nad Srbima, Jevrejima, Romima, Muslimanima, Hrvatima, Slovencima, Mađarima, Rusima izvršen je u NDH-a – Jasenovcu, o čemu je akademik Antun Miletić napisao trotomno izdanje knjige pod naslovom : „Koncentracioni logor JASENOVAC 1941-1945. Dokumenta“  (Beograd, 1986.). Već godinama srpski nacionalisti su žrtve genocida u Jasenovcu sveli samo na Srbe, Jevreje i Rome, što nije korektno, ako se među žrtvama ne pomenu pripadnici drugih naroda.

Tokom rata 1992.-1995., RBiH je kao nezavisna i suverena država i članica UN-a, postojala. Skupština RBiH je 30.marta 1994.g. u Sarajevu donijela Ustavni zakon o izmjenama i dopunama Ustava RBiH, kao privremeno rješenje što potvrđuje član 4. st.1. Ustavnog zakona: „Skupština RBiH, izabrana 1990.godine, nastaviće sa svojim radom prema nadležnostima utvrđenim u Ustavu RBiH tako dugo dok ne bude postignut i primjenjen konačni mirovni sporazum o BiH.“ (Sl.list RBiH, br.8, od 6.4.1994.)

Očekivani međunarodni sporazum o BiH donesen je i parafiran u Dejtonu 21.11.1995. i potpisan u Parizu 14. decembra 1995. godine. Jedna od potpisnica je bila i RBiH, čiji je kontinuitet na taj način priznat, i u ratnom periodu što nije učinjeno paradržavi RS-u. Na osnovu „opredjeljenosti RS-ke za potpuno poštovanje i dosljedno primjenjivanje Općeg okvirnog sporazuma za mir u BiH, kojim se nedvosmisleno prihvata, potvrđuje i garantira ustavnopravni položaj RS-ke, kao jednog od dva entiteta u sastavu BiH-ne, Narodna skupština RS-ke donosi: USTAV REPUBLIKE SRPSKE.

U osnovnim odredbama i članu 1., utvrđeno je:

„RS je jedinstven i nedjeljiv ustavnopravni entitet. (Podv.M.M.)

RS samostalno obavlja svoje ustavotvorne, zakonodavne, izvršne i sudske funkcije.

RS je jedan od dva ravnopravna entiteta u BiH-ni. (Podv.M.M.)

Srbi, Bošnjaci i Hrvati, kao konstitutivni narodi, Ostali i građani ravnopravno i bez diskriminacije  učestvuju u vršenju vlasti u RS-oj“.

U cijelom tekstu Ustava (entiteta) RS, kao skraćeni naziv koristi se: Republika, a ne entitet a u svakodnevnoj je upotrebi i skraćeni naziv SRPSKA, koja asocira na ratni, jednonacionalni naziv RS-a. Takve skraćenice SRPSKA nema u Ustavu RS-a. Po mom mišljenju, u duhu Dejtonskog Ustava BiH (čl.1.) ispravne skraćenice za entitete bile bi Entitet RS i Entitet FBiH. Pored navedenog citirani član 1. Ustava RS se ne poštuje u praksi i posebno u odnosu na ravnopravnost Bošnjaka, Hrvata, Ostalih i građana, jer su oni i kao narodi, i kao građani, i Ostali – potpuno neravnopravni u odnosu na bosanske Srbe u tom entitetu, koji se i dalje ponaša kao država u državi, kao samostalna Republika. Stalno se negira država BiH, njen ustavni poredak i prijeti referendumom o nezavisnosti ratne paradržave RS-ke. To se posebno odnosi na nepoštivanje odluka Ustavnog suda BiH, negiranje Dana nezavisnosti, Dana državnosti BiH, genocida u Srebrenici itd. Vezano za neustavni praznik paradržave RS – Dan RS od 9. januara 1992.g., taj praznik, ponovimo, simbolizira rušenje Ustavnog poretka RBiH, koje se planski odvijalo od septembra 1991., 20 februara, 7. aprila – proglašenja nezavisnosti  i 12. maja 1992. godine usvajanjem šest ratnih strateških ciljeva RS-a – što je sve skupa bilo uvod i nastavak agresije i rata protiv BiH od strane Srbije, Crne Gore, njihove JNA i srpskih nacionalista u našoj zemlji predvođenih SDS-om. Prije 9. januara 1992. samozvana Skupština srpskog naroda formirala je pet SAO „koje su se septembra 1991. proglasile nezavisnim srpskim oblastima“. (Nilsen-Emmert, s 24)  sa 57 srpskih opština na oko 63 posto državne teritorije BiH-ne. Skupština srpskog naroda BiH na svojoj četvrtoj sjednici od 21.12.1991. godine, donijela je odluku o obrazovanju i izboru Ministarskog savjeta Skupštine srpskog naroda koji sačinjavaju: predsjednik, 18 članova – ministara i pet predsjednika vlada SAO koji su po položaju članovi Ministarskog savjeta. Donijeta je i odluka da se pristupi formiranju etnički čiste – sa 90% Srba  Srpske republike BiH najkasnije do 14. januara 1992. godine. Kada na ovako, po Dodiku, „miran“ način, osvajačkim ratom, ukupirate više od polovine državne teritorije, što predstavlja zločin protiv ZEMLJE I DRŽAVE BiH, iluzorno je bilo očekivati da to može proći bez oružanog sukoba. A „rat je nastavak politike drugim (nasilnim) sredstvima i predstavlja najgrublji oblik političke borbe.“ (Senadin Lavić, Leksikon socioloških pojmova, Sarajevo, 2014., str.578). Jer navedenim aktima bosanskih Srba rat, izdaja i rušenje ustavnog poretka i teritorijalnog integriteta suverene države BiH počeo je u periodu septembar – decembar 1991. godine, osvajačkim ratom (uporedi: Enciklopedija Opća nacionalna XVII knji., Zagreb, 2007., str.53) kojim je okupirano oko 63% državne teritorije BiH-ne, koji je počev od aprila 1992. prerastao u oružani sukob i agresiju na našu nezavisnu, suverenu i međunarodno priznatu državu.

Na par mjesta u ovom obraćanju pomenuo sam riječ genocid, ali nisam naveo da se taj zločin desio u 30-tak općina BiH, uključujući i najveći genocid nad Bošnjacima u Srebrenici, koja je postala simbol stradanja ne samo Bošnjaka u BiH, već i simbol najvećeg broja zemalja Europe, Afrike, Azije  –  kontinenata koji su zapamtili velike zločine genocida i holokausta u Drugom svjetskom ratu. Nažalost, takve stavove nemaju Rusija i Srbija čiji najodgovorniji političari smatraju da je odbijanje usvajanja Rezolucije o genocidu u Srebrenici od strane Savjeta bezbjednosti „od istorijskog značaja za Srbiju i srpski narod“. Poruka je jasna- Srbi, baš kao i Rusi imaju mandat da i ubuduće čine zločine, okupacije teritorija (npr. R.Krima u  Ukrajini) i genocida i opravdavaju te zločine neprihvatanjem rezolucija Savjeta bezbjednosti uz pomoć veta Ruske Federacije. Suštinski gledajući nikakva rezolucija ne može negirati zločine genocida bosanskih Srba ne samo u Srebrenici, već i u Bratuncu, Zvorniku, Vlasenici, Višegradu, Foči, Sarajevu itd. Presudama Haškog tribunala to je već potvrđeno u predmetu zločina u Srebrenici i još određenom broju bh.općina.

Takođe, Haški tribunal u Hagu je, 16. juna 2004., na zahtjev prijatelja suda za donošenje oslobođajuće presude u tužbi protiv Slobodana Miloševića, donio međupresudu u kojoj je potvrđena genocidna namjera i plan da se unište Bošnjaci kao nacionalna grupa odnosno da postoji dovoljno dokaza da je u Brčkom, Prijedoru, Sanskom Mostu, Srebrenici, Bijeljini, Ključu i Bosanskom Novom izvršen genocid. Inače, „Optužnica protiv Miloševića za BiH (po navodima Kjell Arilda Nilsena u knjizi: MILOŠEVIĆ u ratu i Haagu –dokumentacija, Sarajevo, 2013., str. 33 i 34) obuhvata i optužbu za genocid, optužbe za zločine protiv čovječnosti i međunarodnog prava, ozbiljno kršenje Ženevske konvencije iz 1949. i kršenje zakona i običaja ratovanja…Centralni pojam u Optužnici protiv Miloševića je izraz „udruženi zločinački poduhvat“ (koji je) obrazložen u svakom pojedinačnom slučaju. Tužilac smatra da je, izvan razumne sumnje, postojao plan oko kojeg su Milošević i drugi lideri bili okupljeni u tajnoj uroti…Počeci udruženog zločinačkog poduhvata za BiH-nu evidentiraju se već 1.augusta 1991…Osim Miloševića u Optužnici se navodi još 14 osoba, među njima i četiri iz reda najodgovornijih lidera bosanskih Srba, koji su optuženi (i dva lidera već kažnjena) za pomenuti zločin – UZP. Na ove činjenice iz Optužnice protiv Miloševića aktuelni predsjednik RS, Milorad Dodik je potpuno zaboravio, pa je u minulih 13 dana obilježavanja Dana paradržave RS uporno ponavljao da „RS nije proizvod rata, niti genocida, već da je formalno nastao 9. januara (1992.) nekoliko mjeseci prije oružanih sukoba i izraz je volje (srpskog) naroda u BiH u momentu raspada bivše SFRJ“. Dodik – Baja, kao neuk čovjek ne zna da rat nije samo oružani sukob već i „osvajački rat“, nastavak politike drugim (nasilnim sredstvima,, kao najgrublji oblik političke borbe, zatim secesionistički, itd. kako je zapisano u enciklopedijama i drugim naučnim knjigama. Takođe, Dodik, zaboravlja da je ratna zločinka Biljana Plavšić „u svom izjašnjavanju o postupcima i radnjama, priznala da je rukovodstvo bosanskih Srba, već od oktobra 1991. imalo planove o „uklanjanju, za sva vremena, etničkih grupa, milom ili silom“. Poslije se pokazalo da je svako uklanjanje nesrba s teritorija planiranih za Srbe obuhvatalo diskriminirajuće postupke uključujući i progone. (K.A.Nilsen, str.18)

Želio bih ovom prilikom da podsjetim da se ove godine navršava 70 godina od donošenja prvog Ustava NR BiH-ne. U članu 1. Ustava je utvrđeno:

„NR BiH je narodna država republikanskog oblika“. Zatim u članu 2. „NR BiH se na osnovu načela ravnopravnosti ujedinila sa NR Srbijom, NR Hrvatskom, NR Slovenijom , NR Makedonijom i NR Crnom Gorom u zajedničku saveznu državu FNRJ-u“.

Pomenuo bih još član 10. :“NR BiH vrši državnu vlast suvereno, prenoseći na FNRJ samo ona prava koja su saveznoj državi data Ustavom FNRJ“.

Prvi put u historiji naše zemlje prvim Ustavom države je utvrđeno da je:

• BiH narodna država republikanskog oblika;
• da vrši državnu vlast suvereno i
• da se na osnovu načela ravnopravnosti može ujedinjavati sa drugim državama.

Raspadom SFRJ i procesom koji je započela Srbija 1990. godine ukidanjem statusa SAP Vojvodine  i SAP Kosova i koje je završeno ratovima u Hrvatskoj i BiH u periodu 1991.-1995. godine, stvoreno je uz saglasnost međunarodne zajednice pet nezavisnih, suverenih i međunarodno priznatih država, među kojima i države BiH-ne. U vezi naše države ostale su na snazi odredbe utvrđene Ustavom od prije 70 godina:  da „BiH vrši državnu vlast suvereno“, da je „država republikanskog oblika“ i da se kao takva može „ujediniti“ sa Europskom unijom i ostati članica UN-a. Dakle, BiH je neuništiva. Što se tiče Dana paradržave RS, sve dok se ne sprovede odluka Ustavnog suda BiH o neustavnosti tog praznika treba organizovati svakog 9. januara Dan sjećanja na rušenje ustavnog poretka BiH, okupacije oko 63% državne teritorije i najavu projekta srpskih nacionalista o masovnim progonima, zločinima i genocidu nad Bošnjacima u BiH-ni. Smatram takođe da treba napisati knjigu pod naslovom: Udruženi zločinački poduhvat protiv BiH 1991.-1995. i o istoj temi voditi naučnu raspravu na sesiji Kruga 99, 8. januara 2017.godine, na dan kada je Nikola Koljević u razgovoru sa F. Tuđmanom u Zagrebu najavio da će 9. januara 1992. biti proglašena Srpska republika. Po mom mišljenju učesnici udruženog zločinačkog poduhvata bili su, pored navedenih 15 srpsko-srbijansko-crnogorskih političkih lidera i svi poslanici Narodne skupštine RS-a iz ratnog perioda.

SESIJA KRUGA 99 BiH – Sarajevo

Posvećen knjizi : „Rušenjem ustavnog poretka BiH

stvorena je paradržava RS“

Sarajevo, 10. januara 2016.godine